Miejcie sól w sobie

Ewangelia (Mk 9, 38-43. 45. 47-48)

Unikać okazji do grzechu

Apostoł Jan rzekł do Jezusa: «Nauczycielu, widzieliśmy kogoś, kto nie chodzi z nami, jak w Twoje imię wyrzucał złe duchy, i zaczęliśmy mu zabraniać, bo nie chodzi z nami».

 

Lecz Jezus odrzekł: «Przestańcie zabraniać mu, bo nikt, kto uczyni cud w imię moje, nie będzie mógł zaraz źle mówić o Mnie. Kto bowiem nie jest przeciwko nam, ten jest z nami.

Kto wam poda kubek wody do picia, dlatego że należycie do Chrystusa, zaprawdę, powiadam wam, nie utraci swojej nagrody.

A kto by się stał powodem grzechu dla jednego z tych małych, którzy wierzą, temu lepiej byłoby kamień młyński uwiązać u szyi i wrzucić go w morze.

Jeśli zatem twoja ręka jest dla ciebie powodem grzechu, odetnij ją; lepiej jest dla ciebie ułomnym wejść do życia wiecznego, niż z dwiema rękami pójść do piekła w ogień nieugaszony. I jeśli twoja noga jest dla ciebie powodem grzechu, odetnij ją; lepiej jest dla ciebie chromym wejść do życia, niż z dwiema nogami być wrzuconym do piekła. Jeśli twoje oko jest dla ciebie powodem grzechu, wyłup je; lepiej jest dla ciebie jednookim wejść do królestwa Bożego, niż z dwojgiem oczu być wrzuconym do piekła, gdzie robak ich nie ginie i ogień nie gaśnie».

 

W poprzednim fragmencie Ewangelii Jezus pokazuje uczniom dziecko i każy być ostatnim i sługą. Robi to w odpowiedzi na ich spory o to, kto z nich jest największy. Zaraz po tym Jan zadanie pytanie: a co z tym człowiekiem, co z nami nie chodzi, ale wyrzuca złe duchy w Twoje imię? My mu zabranialiśmy. My, Twoja ekipa. Twoi wybrani.

Odpowiedź Jezusa pokazuje, że niezależnie od tego, jak blisko Mistrza byśmy byli i jak bardzo byśmy się uważali za Jego ekipę, nie jesteśmy w niczym lepsi od nieznajomego, który w Jego imię czyni cuda, choć nie należy do naszej wspónoty. Pokazuje, że ktoś inni też może tak bardzo w Niego i Jemu wierzyć, że w Jego imię czyni dobro - a Jezus o tym wie i tego chce. Żadec cud w imię Jezusa nie może się przecież wydarzyć bez boskiej wiedzy, ale bez naszej - jak najbardziej.

Grzech - rzeczywistość każdego z nas. Rana zadawana Bogu, bliźniemu i sobie. Mimo to tak czasem trudno powiedzieć grzechowi : nie, a tak łatwo powiedzieć o nim: to nie moja sprawa.

Tymczasem trwanie w grzechu niszczy nie tylko mnie i moją osobistą relację z Bogiem. Mój grzech może być raną zadaną innym, powodem ich grzechu. Może niszczyć ich osobistą relację z Bogiem. Moje "tak" dla grzechu tworzy przestrzeń, w którą nie chcę wpuszczać Boga - ani dla siebie, ani dla innych. Moje "nie" wobec grzechu stawia granice złu i robi miejsce dla Boga, który pragnie się udzielać i mnie, i drugiemu człowiekowi.

Grzech to rzeczywistość każdego z nas, ale królestwo Boże - według pragnienia Ojca i Syna - to także rzeczywistość dla nas wszystkich. Póżniej Jezus powie: " Miejcie sól w sobie", znaczy: wybierajcie drogę do królestwa, a nie w przeciwną stronę. Idźcie razem w życie, a nie w śmierć.